Gister was het 10 oktober. Exact 3 mnd geleden begon dit hele medische circus.
3 mnd geleden werd ik nu ook wakker, nadat ik de avond ervoor naar de huisartsenpost was geweest omdat mijn rechteroog niets meer deed.
Maar toen ik wakker werd was eigenlijk alles al weer goed. Dat ik daarna dus in dit hele traject zou belanden had ik toen nooit kunnen bedenken.
Maar het is wel zo… En inmiddels schrijf ik al bijna 2 mnd verhaaltjes voor jullie over mijn toestand. Met veel plezier, want ik haal echt zoveel steun, kracht en positiviteit uit jullie reacties en medeleven 
Ik heb in die maanden inmiddels alle emoties wel met jullie gedeeld. Boosheid, verdriet, blijdschap, liefde, haat, angst, hoop en wanhoop. En jullie hebben me door allemaal heen gesleept.
Daarom is deze post vandaag eigenlijk een beetje voor jullie om te laten weten hoe blij ik ben met jullie. En ook om jullie even stil te laten staan bij het feit dat één simpel kaartje, één reactie, één bloemetje, één ballon, één belletje, één appje echt het verschil kan maken voor iemand!
Mijn les is dan ook om echt wat meer attent te zijn. Want vaak schoot dat er bij mij nog wel eens bij in 
Lag ik savonds in bed. En dan dacht ik: oh kut, morgen die echt ff appen. Of morgen echt even een kaartje halen. Om er vervolgens de avond erna weer zo bij te liggen. Om het uiteindelijk dus maar over te slaan, en het volgende keer weer te proberen.
Er valt dus altijd wat te leren…. Ik heb een goede les gekregen, ook al vind ik de schoolkeuze wel een beetje extremistisch als je t mij vraagt 
En dan wil ik afsluiten met de vraag;
Waar ben jij je (extra) bewust van geworden sinds je met me mee leest??
(En dan niet algemeen dat het leven kort kan zijn, maar voor jou persoonlijk)
Fijne maandag iedereen
