Dag 2:
Nou, dat was me het avondje wel…
Om 17u waren we op de spoed, en had ik zoveel pijn, dat had ik me never nooit in kunnen denken..
Medicijnen sloegen niet voor heel lang aan. Dus heb uiteindelijk flink dosissen op elkaar gekregen, waar ik achteraf gezien de nacht redelijk pijnvrij mee ben doorgekomen. Want ik lag rond 23.15 pas gesetteld op de neuro-oncologie. Waar ze jaja om 01.00 ook gelijk zijn begonnen met de ‘omkeerkuur’, 6 maal, elke 50-60 minuten 
erg goed voor je nachtrust 
Maargoed, slapen kan altijd nog hè.. Dus me door de nacht geworsteld. Ik werd gewaarschuwd: iedereen krijgt knallende koppijn van deze kuur.. Dus nouja, ik lig er een soort van op te wachten. Maar ik kreeg hevige misselijkheid, en geen steekje hoofdpijn natuurlijk. Bijzondere gevallen moeten wel bijzonder blijven!
Daar wat voor gekregen. Ondertussen meerdere pogingen gedaan om te slapen. Maar er komt een laborant, iemand van de apotheek, de verpleegkundige met je medicijnen, je ontbijt. Kortom, geen slaaptijd voor Mereltje 
Net dat ik dacht: nu kan het.. Kwamen de oncologen mij even bijpraten over hoe nu verder met de immuuntherapie, en wat nu precies deze zeldzame reactie heeft veroorzaakt.
Nou simpel uitgelegd. Ik zat nog in de Lamborghini stand Waar de meeste mensen wegrijden in een opeltje of een fordje moest mijn lichaam er weer vandoor scheuren in een dikke V10 met kickdown vol ingetrapt 
waardoor ik zoveel immuuncellen heb omgezet in aanvallen dat ze ook maar begonnen zijn aan de goede cellen 
Echter doordat mijn lijf in zo’n rap tempo even dacht een goede start te maken moet ik nu wel direct stoppen. Anders heb ik elke 3 weken een hersenvliesontsteking of erger 
Maar….. Ik heb nu wel hetzelfde resultaat als iemand die met een fordje 3 maanden later aankwam zeiden ze… Dus dat is opzich positief. Mijn kansen zijn niet verslechterd. Heb het alleen wat versneld en iets wat een hobbelig parcours uitgezocht (as usual 
)
Wordt weer vervolgd….
