30 September 2021 – Deel 2..

Het was zo’n mooie dag. Ik ben weer overladen met kaartjes en cadeautjes. Heb gezellig bezoek gehad van een lieve stalgenoot, namens alle lieve stalgenoten! Flink verwend!

Van familie vanmorgen al een mooie foto van Auk gekregen zodat ze toch wat dichterbij is.

En ik zag op de PostNL app dat er al weer brownies aankomen. Lekkerrrrr 😎

Ik vier zo’n beetje 10 verjaardagen in 1 week qua cadeautjes en verwennerij. En ik geniet met volle teugen! Wat zijn jullie allemaal lief 🥰❤

Daar bovenop heb ik mezelf gewassen aan de wastafel en me voor het eerst weer in een (jogging)broek en normaal shirt gestoken. Luchtje op en je bent weer wat meer mens. Dus zo trots als een aap 🐒

Alles goed zou je denken…

Afwachtend op het telefoontje van de arts die tussen 16.30-17.30 zou bellen lekker begonnen aan het haken van de droomdeken 2.0 voor ons nieuwe huis. Was ik trouwens al zo’n 24x opnieuw aan begonnen, maar nu eindelijk naar mn zin 😂

En toen belde ze al om half 4! De uitslag van het bloedonderzoek. Spannend! Mag eindelijk die stomme prednison afgebouwd?

Nou, nee dus… Bloedwaarde zijn niet goed…. Ondanks de monsterlijk hoge dosering prednison gaan mijn leverwaarde nog steeds omhoog. Dit duidt er dus op dat mijn immuunsysteem zichzelf nog steeds aanvalt en een lever ontsteking veroorzaakt. +€&#%#%& 🤬 Stom ding!

Hoe belazerd je je kunt voelen. Elke dag lijkt het beter te gaan, terwijl het van binnen dus toch nog achteruit gaat.

Omdat naar het ziekenhuis gaan zo belastend is, maar wel noodzakelijk moet ik nu maandag. Zo heb ik even tijd om wat verder aan te sterken voor we heel de bende weer afbreken met een autoritje 😅🥴 Ik kijk er al naar uit..😑😒

Maandag zal ik dan een echo van mijn lever krijgen, evenals diverse bloed en virusonderzoeken (16) om te kijken welke ontsteking het nou precies is. Dit kunnen o.a. diverse vormen van hepatitis zijn. Gelukkig is het meeste wel behandelbaar. Maar dat moet dan wel weer gebeuren… Zit je gewoon niet op te wachten… 🖕🏻😒 Punt!

Dus nu even flink aan de baal en over de pis. Dit is precies wat ik bedoel met de rollercoaster. Je stapt gedwongen in voor een ritje, wordt van links naar rechts geslingerd, gaat een keer over de kop en tegen de tijd dat je eruit bent weet je nou eigenlijk niet of t nou goed gaat of niet.. Er zijn dingen die vooruit gaan, en tegelijkertijd sloopt je lichaam zichzelf van binnen alsnog. Om moedeloos van te worden!

Ik ga dus weer even een half uurtje mokken met mn deken over mn kop. En daarna gaan we er weer voor! 💪🏻

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *