Nou dat was me het avondje wel… Om 17u waren we op de spoed en had ik zoveel pijn dat had ik me nooit kunnen bedenken…
Medicijnen sloegen niet lang aan waardoor ik een paar dosissen achter elkaar heb gekregen waar ik achteraf gezien de nacht aardig pijnvrij mee doorgekomen ben. Want ik lag uiteindelijk pas om 23.15 op de neuro-oncologie waar ze om jaja 01.00 nog startte met mijn ‘omkeertherapie’ 6 maal, elke 50-60 minuten. Goed voor je nachtrust hoor haha.
Maargoed. Slapen doen we dus later.. De nacht door geworsteld. Ik werd al gewaarschuwd; je krijgt knallende koppijn van deze kuur!! Dus, nouja… Ik ga er maar vast op liggen wachten.. Maar ik kreeg geen steekje hoofdpijn, alleen flinke misselijkheid! Bijzondere gevallen moeten wel bijzonder blijven natuurlijk!!
Daar weer wat voor gekregen. Ondertussen meerdere poging tot slapen gedaan. Maar elke keer staat er wel iemand voor je neus. Een laborant, iemand van de apotheek, medicijnen, eetkar, etc. Net dacht ik; nu kan ik eindelijk even slapen… Kwamen de oncologen mij even bijpraten over hoe nu verder met deze zeldzame reactie en de therapie.
Nou, heel simpel uitgelegd: Ik zat nog in Lamborghini stand. Waar de meeste mensen wegrijden in een opeltje of een fordje moest ik natuurlijk weer scheuren in een dikke v10 met ingetrapte kickdown… Waardoor mijn lichaam dus zoveel immuuncellen heeft gemaakt en nu mijzelf aanvalt. Doordat mijn lijf dacht een goede start te maken moet ik nu direct stoppen met de kuren.
Maar.. Ik heb wel ongeveer dezelfde resultaten als iemand die normaal een hele kuur uit zit. Qua immuuncellen dan.. Heb mn route gewoon een soort van sneller gedaan zeg maar… Het word weer een hobbelig parcours, as usual….
