Zo, na 2 dagen kan ik zeggen dat dag 3 al wat beter lijkt te worden..
Al vinden veel mensen door mijn schrijven dat het al lijkt of dat het goed gaat. Nouja, het kan natuurlijk altijd beroerder kan ik je vertellen. Dus ik was gister al zo blij, eergister nog niet zo hoor..
Gister kon ik nog niet langer dan maximaal 10 minuten mijn hoofd zelfstandig omhoog houden en heb ik voornamelijk achterover in bed doorgebracht, want ik kon niet eens zelf naar de toilet door de duizeligheid. Wel ben ik met Eli en Jelmer even naar buiten geweest in de rolstoel, dat was een hele opgave, zie foto! Geen filters gebruikt hoor, wij zijn zo prachtig van nature haha..
Na een redelijke nacht slapen, 22.00-04.00(toen kwamen de infusen weer) ben ik vanmorgen zelf naar de toilet gelopen en warempel zonder te vallen ook nog! Mijn duizeligheid is al een stuk minder en ik heb al een half uur rechtop kunnen zitten. Mijn ontbijt heb ik deze keer dus niet hoeven vierendelen, maar gewoon in 1x achter elkaar op kunnen eten. Wat een vooruitgang kan een mens toch maken he..
Daarna even een powernappie gedaan, want in 1x je hele ontbijt naar binnen werken zonder pauze kan behoorlijk zwaar valen hoor. Toen stond mijn eigen oncoloog aan mijn bed. Om met de deur in huis te vallen was ik blijkbaar toch niet in een Lamborghini gestapt zoals haar collega vertelde, maar eerder in een raket of spaceshuttle!
Ze had dit in al die jaren nog niet gezien in deze heftigheid en kwam me excuses maken dat ze de ambulance niet had gestuurd toen ik belde dat het niet goed ging. Nou, daar kon zij natuurlijk niks aan doen, want toen ik belde ging het nog veel beter dan uiteindelijk onderweg.
Hoe een mens van functioneel naar een zijden draadje kan veranderen in heel korte tijd is bijna bizar te noemen. Maar ook met dezelfde staat weer terug te veren in oude staat. Ongekend!
Geen immuuntherapie meer voor mij. Dat is zeker. Nu eerst opknappen met deze omkeertherapie en dan wachten tot het beter gaat. Na een nieuwe scan een nieuw plan maken is nu de planning. Ze doen alles nu stapje voor stapje omdat ik weer lekker uniek lig te zijn. Ze denken nu dat ik zondag of maandag weer naar huis mag maar houden nog wel een slag om de arm.
Terwijl ik dit lig te schrijven krijg ik lekker een kopje groentesoep. En moet ik even wachten tot deel 4/6 van de kuur is ingelopen. Dan kan ik hopelijk straks nog even douchen voordat Eli en mijn vader op visite komen. Wat een doelen voor deze dag he! Hoop dat ik het allemaal red..
