~ 1 jaar ~
Vandaag is het precies 1 jaar geleden dat ik te horen kreeg dat ik een hersentumor had. Verder wisten we toen nog niets, alleen dat het niet goed was.
Wat een jaar is het geworden…. Ongelofelijk zwaar, onrealistisch, emotioneel en emotieloos tegelijk, strijdvaardig en vooral vermoeiend. Met een aantal ups, maar vooral ook erg veel downs.
Veel ziekenhuisbezoeken, bestralingen, immuuntherapie, een ziekenhuisopname, 2 keer hersenvliesontsteking, nierontsteking, 2 keer leverontsteking, longontsteking, spoedeisende hulp bezoeken, controles, medicijnen, bloedprikken, echo’s, scans, bronchoscopie, longfoto’s, en alles wat er nog meer bij komt kijken. En het allerergste; afhankelijkheid door het ziek zijn, maar ook door het ‘innemen’ van mijn rijbewijs.
Maar ook heel veel lieve mensen die mij hebben geholpen en sommige die dat nog steeds doen. Ook ontzettend veel cadeautjes, kaarten, chocolade, belletjes, berichtjes en visite waar ik erg dankbaar voor ben!
Mede daardoor heb ik altijd wel ergens een lichtpuntje gezien die mij de moed gaf om te vechten. En wat heb ik bereikt!!
Op de ’top’ had ik 43 tumoren. 2 in mijn hoofd, 3 in mijn buik, meer dan 30 in mijn long, 1 in het bot en 3 in de lymfe. Dankzij de hulp, doneeractie en de sponsoring van mijn kuur heb ik het zover gemaakt dat er nog maar 2 tumoren waren. Helaas door de onderbreking kwam er 1 terug, maar 16 augustus weet ik of de bestraling en de volle dosis kuur hebben gewerkt en hoe ik er nu voor sta. Mijn tumormarkers doen geloven dat het allemaal geslonken is, maar laat de scan dat eerst maar bevestigen voor we weer feest vieren.
Bedankt allemaal voor afgelopen jaar 
Zonder jullie had ik het misschien net zo ver gebracht, want koppig en eigenwijs ben ik altijd al geweest. Maar dankzij jullie steun is allemaal wel een stuk makkelijker en draaglijker geworden.. En dat is ontzettend veel waard, dus nogmaals DANKJEWEL! 
Ik hoop jullie voor het tweede jaar alleen maar positief nieuws te kunnen melden 
