Goedemorgen allemaal,
Gister was het 6 december. De dag dat mijn omaatje 81 jaar werd, wat we gezellig met de familie gevierd hebben. Maar het was ook de dag dat wij alweer 1 jaar de sleutel van ons huis hebben én de dag dat Eli en ik al weer 4 jaar samen zijn.
Still going strong 
We zitten al meer dan 2,5 jaar zo’n 24/7 op elkaar lip. Door corona en daarna mijn ziek zijn. Maar aangezien we ondanks dat allebei nog geen deuken in de hersenpan hebben, geen rattengif in elkaars broodje hebben gedaan en zelfs niet in elkaars drankje hebben gespuugd ben ik er van overtuigd dat het nog wel goed gaat 
Nee, zonder gekheid, ik ben daar echt heel blij mee. We zitten veel op elkaars lip en vooral de laatste anderhalf jaar zijn erg pittig voor ons geweest. Maar op een (normale) discussie na hebben wij eigenlijk nooit grote ruzie. Ieder huisje heeft zijn kruisje, en ook het onze. Maar Eli doet zo ontzettend veel voor mij, ik mag echt van geluk spreken met zo’n lieve vriend 
Het huis is na een jaar zo goed als klaar. Nog wat kleine dingen als een plintje, etc. Maar het is leefbaar, sfeervol en we zijn er ontzettend blij mee. Achteraf gezien dan hè 
vorig jaar December stond het huilen me nader dan het lachen. Maar kleinigheidjes blijf je houden 
Wel weet ik nog goed dat ik rond deze tijd vorig jaar best hard opknapte. Ik was toen in November begonnen met de driedubbele kuur die mij op de eerste scan van het nieuwe jaar toen ontzettend goed resultaat gaf. Dus dat wilde ik deze keer nog maar eens proberen! Moet lukken 
Voor je het weet is er namelijk weer een nieuw jaar. En 2023 word hopelijk nu echt mijn jaar. Laten we hopen dat het goed begint met een positieve scan uitslag 6 Januari. Als dat zo is zou je toch zeggen dat ze onderhand toe moeten gaan geven dat het door mijn eigen kuur komt.
En is het niet zo… Ja dan moet ik reëel zijn en gaan accepteren dat genezing misschien toch geen optie is. Maarrrrrr vooralsnog werk ik liever nog met het andere scenario 
Fijne dag iedereen 
